Leven kent geen grenzen

De ontwikkeling van biologische producten gaat langzaam. Dat komt door dat we niet goed in de hand hebben waar bepaalde onderdelen van de biodiversiteit wel of niet mag zijn. Levensvormen laten zich niet zomaar begrenzen, het leeft waar het kan leven.
We willen biodiversiteit én biologisch voedsel, maar geen luizen en teken op ons lichaam en geen insecten, schimmels of bacteriën in ons voedsel. Ook in ons huis willen we geen onderdak bieden aan ratten, muizen, kakkerlakken, mieren, muggen en bedvlooien.

Voedsel dat buiten in de volle grond geteeld wordt krijgt bezoek van vele vormen van leven om aan voeding te komen, zowel boven- als ondergronds. Dat kan tot grote oogstreducties leiden. De teelt geheel buiten het biologisch complex houden is een oplossing, maar dat wordt niet als biologisch telen gezien. Bovendien is dat voor de grote landbouwproducten al helemaal niet mogelijk.

De grote vraag is: kunnen we voldoende biologische middelen en technieken vinden om ander leven dan de teelt te begrenzen op plaatsen waar we dat nodig vinden. Die zoektocht duurt al 50 jaar en het is al een hele prestatie dat 4 a 5% van de producten volgens de biologische-richtlijnen wordt geproduceerd. Er is nog veel kennis en kunde nodig om de noodzakelijke biologische begrenzingen te realiseren.

Elke vorm van telen is onnatuurlijk en zal altijd belangstelling krijgen van andere levensvormen.
Biodiversiteit is mooi, maar levensvormen kennen geen grenzen.

18 juli 2016, Nic van der Knaap